Easy, I thought. Leaving my village in the countryside and start moving to Leiden, a
real student city. Expecting that new friends would come to me, everything would
come to me in due time! For at least a year before I started studying at university I
was already daydreaming. How much better everything would be once I would finally
start studying in Leiden. These pink glasses I that I had put on were very much to my
liking.
In my village it is so easy, you send a message to a friend and in 10 minutes you are
at their doorstep. You have probably already known your friends for years and the
good mood when you are around each other is to be expected. You always see the
same people, and even though you don’t really talk with them, they are familiar faces.
Nothing exciting or really surprising usually happens.
I haden’t taken my time to really taken into account how much of a difference it would
be once I finally moved to the city. I dide make friends in university, friends who all
lived in different cities. And this was the same for about half of my whole class. It
appeared it wouldn’t all come to me on its own. This certainly doesn’t have to be a
problem, I had ten times as much possibilities to meet people with the same interests
as me to have a fun night with. The thing is, it would have been with people I didn’t
know at all, whose faces I had never seen before. This, again, doesn’t have to be a
problem, as long as you can set yourself straight on what needs to be done and
know what to do.
I by no means set myself straight or did what had to be done all the time. As a result I
was lonely at times when no one that I knew was in the city or wanted to exercise
with me. While I hadn’t needed to feel lonely at other times, only if I had take more
initiative, like I ultimately did. So by all means, be excited that you are finally going
college, just don’t forget to put off the pink glasses and leave them in the drawer.
------------ NL -----------
Makkie dacht ik, weg uit dit plattelands dorpje en verhuizen naar Leiden, een echte
studenten stad. Vrienden zouden mij wel aanvliegen, alles zou mij wel aanvliegen!
minstens een jaar lang zat ik thuis al te dagdromen hoeveel beter het wel allemaal
niet zou zijn wanneer ik ga studeren in Leiden. Deze roze bril beviel mij wel.
Thuis in het dorp was het allemaal heel makkelijk, je appte iemand en 10 min later
zat je bij ze thuis. Waarschijnlijk ken je je vrienden al jaren en is de goede en
makkelijken sfeer vanzelfsprekend. In het dorp zie je altijd dezelfde mensen, ook al
mocht je er niet mee praten, je wist waar je aantoe was. Er gebeurde zo goed als niks
verrasends in het dorp.
Ik had er niet genoeg rekening mee gehouden dat dit wel eens helemaal anders in
de stad zou zijn. Ik had in de stad vrienden gemaakt, die allemaal in andere steden
woonden. Hetzelfde gelde voor ongeveer de helft van mijn studie. Het zou mij niet
allemaal even komen aanvliegen.
Dit hoeft niet een slecht ding te zijn, ik had 10 keer zoveel mogelijkheden om mensen
met dezelfde interesses te ontmoeten en een leuke avond mee te hebben. Het was
alleen met mensen die ik totaal niet kende, en nog nooit van gezicht heb gezien. Dit
hoeft geen probleem te zijn, zolang jij jezelf daar bewust van kan maken en weet wat
je te doen staat.
Ikzelf deed dat lang niet altijd en was dan wel eens eenzaam wanneer er niemand in
de stad was die ik kende, of met mij wou sporten. Terwijl ik mij helemaal niet
eenzaam had hoeven voelen op sommige momenten, als ik zelf wat meer initiatief
genomen had, zoals ik uiteindelijk deed. Wees dus vooral enthousiast dat je eindelijke
gaat studeren, vergeet alleen niet je roze bril af te zetten.